Aloes to sukulent znany i szeroko wykorzystywany na całym świecie. Jego medyczne i kosmetyczne działanie potwierdza zarówno współczesna nauka, jak i medycyna ludowa, a nawet Biblia, stąd też przez niektórych nazywany jest on biblijnym kwiatem. O drogocennych właściwościach aloesu mogliśmy przeczytać już na egipskich papirusach z 1550 r. p.n.e. , jednak oficjalnie stosowany był w Mezopotami od 2100 r. p.n.e., gdzie posiadał nawet drewnianą tablicę akredytacji. Aloes niezmiennie do dnia dzisiejszego cieszy się dużym zainteresowaniem firm farmaceutycznych, kosmetycznych, a także wielbicieli domowej, naturalnej pielęgnacji. Z poniższego artykułu dowiecie się, jakie właściwości kosmetyczne oraz medyczne wykazuje aloes, a także poznacie wiele ciekawych, sprawdzonych przepisów z jego wykorzystaniem.
Aloes jest rośliną zieloną o mięsistych, szerokich, ostro zakończonych, sterczących liściach pokrytych najczęściej woskowatą powłoką, porównywanych z wyglądu do liści cebuli morskiej. Pośrodku przyziemnej rozety umiejscowiona jest długa łodyga zakończona czerwonym, żółtym lub pomarańczowym kwiatem bogatym w nektar. Roślina ta wydaje silną woń, a sok uzyskiwany z liści jest bardzo gorzki w smaku. Istnieje około 400 gatunków aloesu: drzewiastych, krzewiastych, bylin, a nawet lian, z czego jednak tylko 29 uznawanych jest za lecznicze, w tym Aloe vera. Dla celów leczniczych oraz kosmetycznych wykorzystuje się różne postacie aloesu: liście, granulki, żywicę a nawet popiół.
Dawniej roślina ta stosowana była na oparzenia oraz jako tak zwana roślina pierwszej pomocy bądź też cichy uzdrowiciel. Ponadto w Egipcie tanowiła symbol życia po śmierci, jako taka była ofiarowywana podczas ceremonii pogrzebowych w charakterze prezentu oraz sadzona dookoła piramid, zaznaczając w ten sposób drogę faraonów ku Krainie Umarłych. Egipcjanie stosowali ją również do balsamowania ciał zmarłych. Dla Mahometan zawieszenie liścia tej rośliny nad drzwiami domu stanowiło symbol odbytej pielgrzymki do Mekki. Z kolei Chińczycy określali go mianem Lu Hui, co znaczy „czarny pokład” – od wyglądu jedynej stosowanej przez nich formy – żywicy, przypominającej ciemny, przezroczysty kamień. W języku indyjskim aloes określa się słowem musabhar i tam też roślina ta została wcześniej niż w innych wspominanych miejscach wpisana do urzędowego spisu leków medycyny indyjskiej. Stosowana była jednak wyłącznie zewnętrznie. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że aloes miał wpływ na przebieg historii Europy. Dzięki niemu Arystoteles żyjący w I wieku przed Chrystusem podbił wyspę Sokotra na wschodnim wybrzeżu Afryki. Sok pozyskiwany z bujnie rosnącego w tamtym rejonie aloesu pomagał bowiem walczącym żołnierzom Arystotelesa w szybkim leczeniu ran wojennych. W Azji Aloe vera zyskała popularność dzięki kupcom arabskim. Lecznicze działanie tej rośliny było szeroko wykorzystywane w Tybecie, Malezji, na Sumatrze, w Chinach, na Filipinach, w Ameryce Środkowej i Południowej, Afryce, Jawie, Hawajach, Kubie, Jamajce, w Meksyku oraz w Europie.
Skład żelu aloesowego
W surowym miąższu aloesu występuje niemalże 98,5% wody, jego pH wynosi 4,5. Reszta stałego materiału określana na 0,5-1% (według niektórych źródeł do 4%) składa się z szeregu bardzo różnorodnych pod względem chemicznym związków, do których zaliczamy między innymi: taniny, saponiny, flawonoidy, steroidy, terpenoidy czy antrachinonowe połączenia glikozydów nasercowych. Ponadto, do aktywnych biologicznie substancji należą także obecne w Aloesie: enzymy, witaminy, aminokwasy egzogenne i endogenne dla człowieka, węglowodany, kwasy tłuszczowe i inne, z czego najważniejsze w znaczeniu medycznym wydają się antrachinony. Kolejną grupę stanowią witaminy, a spośród nich głównie: witaminy A, C i E o właściwościach antyoksydacyjnych, witamina B12, kwas foliowy i cholina. Aloes jest również dosyć bogaty w mikro i makroelementy biorące udział we właściwym funkcjonowaniu enzymów i będące. również antyoksydantami, należą do nich: wapń, chrom, miedź, selen, magnez, mangan, potas, sód i cynk. Składniki aktywne aloesu takie jak antrachinony, hormony, polisacharydy i enzymy są odpowiedzialne za aktywność przeciwnowotworową czy przeciwzapalną
Działanie aloesu na skórę i włosy
Aloes wykorzystywany jest także jako składnik preparatów kosmetycznych, szczególnie tych przeznaczonych do skóry wrażliwej, trądzikowej oraz do pielęgnacji wszystkich rodzajów włosów. Nawilża, uelastycznia i wzmacnia włosy, zapobiega ich wypadaniu, a także likwiduje łupież. Wyciąg z tej rośliny sprawdza się także jako naturalny, antybakteryjny dezodorant, ponieważ neutralizuje przykry zapach potu. Pomaga również wodbudowie włosów i paznokci. Aloes zastosowany miejscowo działa odkażająco, przeciwzapalnie i ściągająco.
Wygładza i ujędrnia skórę, utrzymuje wilgotność, działa przeciwzapalnie, łagodząco, chroni przed szkodliwym działaniem promieni słonecznych. Pobudza odnowę naskórka i ziarnowanie tkanki łącznej właściwej. Dzięki temu przyśpiesza gojenie różnych zmian skórnych powstających po oczyszczaniu skóry twarzy. Jest również niezastąpionym środkiem przeciświądowym, gdyż łagodzi i koi rany po ukąszeniach owadów. Stosuje się go w pielęgnacji zarówno cery suchej, dojrzałej, jak i trądzikowej. Nawilża skórę, wnikając w jej głębsze warstwy, dlatego aloes jest składnikiem kremów, toników, maseczek, dezodorantów, szamponów, balsamów. Wnika głęboko w skórę wraz z innymi substancjami.
Najważniejsze właściwości aloesu
- nawilżające
- łagodzące
- przeciwzapalne
- przeciwświądowe
- regenerujące
- kojące
- przyśpiesza gojenie ran
- zmniejsza zaczerwienienia
Zastosowanie aloesu w medycynie
Początkowo aloes bywał stosowany w leczeniu problemów skóry, jako środek przeczyszczający czy lek na zaparcia. Zgodnie z zapiskami lekarza Rufusa z Efezu bywał on stosowany w leczeniu melancholii, dżumy, jaskry oraz katarakty. Wspominał on ponadto, że roślina ta przynosiła ulgę pacjentom skarżącym się na niestrawność, objawiającą się utratą apetytu, słabym trawieniem, zaparciami i wzdęciami. Lecznicze działanie aloesu wykorzystywane było również do osłabiania krwotoków, jako środek na oparzenia, na porost włosów, do leczenia trudno gojących się ran, przeciw komarom, w leczeniu kontuzji, skaleczeń, pęknięć skóry, jako środek na odrobaczenie, na zaparcia, hemoroidy, choroby oczu, dolegliwości gastryczne, regulacji wydzielania żółci i wiele innych.
W Ameryce działanie aloesu poznano stosunkowo niedawno. Został on przywieziony na Nowy Ląd przez katolickich misjonarzy. Z czasem zaczął być uprawiany na plantacjach przez handlowców, aż wreszcie można go było kupić na meksykańskich jarmarkach, jako lek przeczyszczający, na rany i dolegliwości skórne. Kolumbijskie kobiety wcierały sok aloesowy w odsłonięte części ciała swoich dzieci, co miało na celu ochronę przed ukąszeniami owadów. Wielu mieszkańców Ameryki Południowej ceniło również aloes za jego działanie, jako afrodyzjak. Wszędzie, gdzie był dostępny, stosowano go z niezwykle pozytywnym rezultatem i na podobne problemy zdrowotne.
Naukowcy podkreślają przede wszystkim pozytywne oddziaływanie preparatów z aloesu na skórę. Działanie dermatologiczne żelu aloesowego wiązane jest przede wszystkim z obecnością opisanych powyżej glikoprotein i polisacharydów. Związki polisacharydowe naturalnie występują w skórze. Wspomagają podstawowe funkcje bariery ochronnej naskórka związane z integralnością białek i struktur lipidowych korneocytów, stanowiąc swoiste spoiwo międzykomórkowe. Jako składniki różnych postaci farmaceutycznych tworzą koloidy ochronne o działaniu osłaniającym i łagodzącym podrażnienia skóry, a także zmiękczającym. Ułatwiając wiązanie wody w skórze, zapobiegają jej przesuszaniu. Wraz z wiekiem słabnie zdolność skóry do samogojenia się i walki z infekcjami. Jednym z objawów procesu starzenia jest postępujące osłabienie układu odpornościowego organizmu. Proces ten mogą również przyspieszać czynniki zewnętrzne, w tym m.in. nadmierna ekspozycja na promieniowanie słoneczne (UV). Działanie polisacharydów, jako czynników naprawczych i wyzwalających reakcje immunologiczne, inicjujące procesy obronne i regenerujące, tłumaczy wprowadzenie ich do receptury różnego rodzaju preparatów (maści, kremy) przeciwzapalnych i przyspieszających gojenie. Liczne badania farmakologiczne prowadzone
w ostatnich latach wskazują na korzystny wpływ polisacharydów na funkcję skóry, jako narządu immunologicznie aktywnego.
Aloes jest często stosowanym produktem zielarskim. Medycyna ludowa zaleca wykorzystywanie tej rośliny do łagodzenia podrażnień skóry oraz ugryzień i użądleń owadów. Wystarczy zerwać liść tej rośliny i rozsmarować gęsty sok na zranionej czy zmienionej chorobowo skórze. Pomaga to także w przypadku chorób stawów i przemęczonych mięśni. Okłady z aloesu na bolące miejsca działają przeciwbólowo oraz przeciwzapalnie. We współczesnej medycynie sok pozyskuje się z aloesu zwyczajnego. Świeże liście służą do otrzymywania wodnych wyciągów. Zastosowanie lecznicze wyciągów z aloesu polega przede wszystkim na wykorzystaniu jego właściwości: bakteriobójczych, przeciwgrzybicznych, przeciwzapalnych, silnie przeczyszczających. Ponadto aloes działa wspomagająco w zaburzeniach funkcji wątroby (jako środek żółciotwórczy i żółciopędny), wzmacnia naturalną odporność organizmu. Jest on źródłem biogennych stymulatorów, które korzystnie wpływają na działanie układu immunologicznego. Polecany w stanach obniżonej odporności oraz zwiększonej podatności na zakażenia. Jest wykorzystywany zewnętrznie, głównie jako składnik preparatów dermatologicznych. Zawarte w aloesie polisacharydy stymulują procesy obronne i odnawiające w obrębie skóry. Ponadto można leczyć choroby przyzębia i śluzówki jamy ustnej, a także afty. Maści, żele i balsamy z udziałem tej rośliny przyspieszają proces gojenia się ran i oparzeń, łagodzą obrzęki, a także ból zęba i zmiany skórne po radioterapii. Maści zalecane są osobom zmagającym się z odleżynami, żylakami, łuszczycą i trądzikiem. Sok i wyciągi z aloesu ułatwiają gojenie trudno gojących się ran. Likwidują przebarwienia, wypryski i wysięki skórne. Wygładzają blizny, pobudzają podziały komórek skóry, a także rozszerzają naczynia włosowate, przyczyniając się do wzrostu przepływu krwi. Przeciwdziałają także świądowi, są pomocne przy egzemach oraz skracają okres krwawienia.
Przepisy na domowe kosmetyki z wykorzystaniem aloesu
1. Ujędrniająca maseczka do twarzy z pomarańczową glinką i aloesem
Składniki maseczki:
- 2 łyżki pomarańczowej glinki francuskiej,
- 1 łyżka glinki różowej,
- 1 łyżka wody destylowanej,
- 1 łyżka żelu aloesowego,
- 1 łyżeczka oleju makadamia,
- 4 krople ekstraktu z Ginko Biloba,
- dowolny hydrolat w butelce z atomizerem do spryskania twarzy na wypadek wyschnięcia glinki i uczucia ściągnięcia skóry (ja wybrałam hydrolat oczarowy).
Sposób przygotowania
Dodajemy wszystkie składniki do porcelanowej lub szklanej miseczki w wyżej wymienionej kolejności i mieszamy aż do uzyskania gładkiej konsystencji. Możecie dodać więcej wody lub hydrolatu, jeśli maseczka będzie dla Was zbyt gęsta lub więcej glinki jeśli wolicie gęstszą konsystencję i Gotowe ! Tak przygotowaną maseczkę najlepiej zużyć tego samego dnia, gdyż po odstawieniu może utracić swoje właściwości. Podane przeze mnie składniki wystarczą na 2 nałożenia maseczki.
Kilka słów na temat składników
Olej makadamia ma charakterystyczny orzechowy zapach. Posiada wyjątkowe właściwości regeneracyjne i wygładzające skórę. Olej makadamia doskonale nadaje się do pielęgnacji skóry starzejącej się, znajduje również zastosowanie w zwalczaniu cellulitu i rozstępów. Ujędrnia i koi skórę. Wzmacnia naturalną barierę ochronną skóry. Odżywia skórę, włosy i paznokcie.
Żel aloesowy wykazuje właściwości kojące. Łagodzi stany zapalne skóry oraz podrażnienia, a także przyspiesza gojenie się ran. Żel aloesowy słynie z działania silnie nawilżającego, dlatego zalecany jest osobom z cerą suchą.
Ekstrakt z Ginko Biloba zmniejsza widoczność zmarszczek, opóźnia procesy starzenia się skóry i chroni ją przed szkodliwym działanie wolnych rodników. Sprawdzi się zarówno w przypadku cery suchej, dojrzałej jak i cery naczyniowej.
2. Odżywczo-łagodząca maseczka z awokado i aloesem
Składniki maseczki (na 2 nałożenia)
- 1 dojrzałe awokado,
- 2 łyżki żelu aloesowego,
- 1 łyżczka oleju makadamia.
Sposób przygotowania
Obieramy awokado i kroimy w plasterki. Następnie delikatnie rozdrabniamy widelcem, po czym blendujemy do uzyskania gładkiej masy. Po uzyskaniu gęstej, klarownej masy dodajemy 2 łyżki żelu aloesowego i 1 łyżkę oleju makadamia bądź innego oleju bazowego, który akurat macie, jak np. olej z pestek moreli, olej jojoba czy olej arganowy. Maseczkę mieszamy plastikowa łyżeczką lub drewnianą szpatułką. Maskę nakładamy na oczyszczoną twarz i poozstawiamy na 15-20 minut, nie odpuszczając do jej wyschnięcia. Po tym czasie zmywamy maseczkę letnią wodę, osuszamy twarz ręcznikiem i nakładamy witaminowe serum olejowe, a następnie krem ujędrniający.
Kilka słów na temat składników
Awokado owoc ten jest bogaty w witaminy A, C i E, białko, a także tłuszcze i minerały: potas, żelazo i miedź. Reguluje gospodarkę wodno-lipidową oraz regeneruje skórę. Nie bez przyczyny zatem uznawany jest za jeden z bardziej wartościowych i odżywczych składników w naturalnej, domowej pielęgnacji.
Olej makadamia posiada specyficzny, orzechowy zapach. Regeneruje, wygładza, a także ujędrnia skórę, dlatego znajduje zastosowanie w walce z cellulitem. Wzmacnia barierę ochronną i zapobiega podrażnieniom. Sprawdzi się idealnie do cery delikatnej, wrażliwej, a także dojrzałej.
Żel aloesowy wykazuje przede wszystkim właściwości łagodzące. Odżywia skórę ze względu na zawartość składników mineralnych i witamin (wit. z grupy B, E i C). Odbudowuje i regeneruje uszkodzoną skórę. Przyśpiesza procesy gojenia ran.
3. Peeling do twarzy z korundem, aloesem i kwasem hialuronowym 1%
Składniki peelingu
- 5 ml (1 łyżeczka) korundu kosmetycznego
- 20 ml kwasu hialuronowego 1%
- 10 ml miąższu z aloesu.
Sposób przygotowania
Do porcelanowej miseczki wsypujemy 1 łyżeczkę do herbaty (5ml) korundu z 20 ml kwasu hialuronowego 1% i 10 ml aloesu lub 30 ml wybranego oleju. Całość dokładnie mieszamy aż do powstania gęstej konsystencji i stosujemy jako peeling do twarzy. Masujemy delikatnie przez 3 minuty omijając okolice oczu, dokładnie spłukujemy, a nastepnie nakładamy krem oraz serum do twarzy.
Peeling z korundem, aloesem i kwasem hialuronowym posiada mnóstwo zalet., m.in:
- dokładnie oczyszcza skórę z toksyn,
- zmniejsza widoczność zaskórników,
- usuwa obumarłe komórki zewnętrznej warstwy naskórka,
- uelastycznia skórę,
- regeneruje i rozświetla,
- jest bardzo szybki i prosty w wykonaniu,
- nie musimy na niego wydawać majątku 🙂
4. Nawilżająca maska do włosów z mlekiem kokosowym, aloesem i miodem
Składniki maski:
- 100 ml mleka kokosowego,
- 40 ml żelu aloesowego,
- łyżeczka naturalnego miodu pszczelego (ja użyłam miód akacjowy),
- opcjonalnie 5 kropli olejku eterycznego.
Kilka słów na temat składników
Żel aloesowy przywraca włosom nawilżenie, jednak kluczowe jest jego regularne stosowanie. Po dłuższym stosowaniu możemy zauważyć, że włosy stają się bardziej lśniące i wygładzone. Żel zapobiega matowieniu i łamliwości. Aloes koi skórę głowy, przywraca naturalne pH, a także pomaga zwalczyć łupież.
Mleko kokosowe posiada wiele cennych odżywczych właściwości. Odbudowuje zniszczone końcówki włosów, wzmacnia je i regeneruje. Nawilża pasma i skórę główy. Zapobiega łuszczeniu się skóry i dodatkowo chroni włosy przed czynnikami atmosferycznymi, takimi jak słońce, wiatr czy mróz. Kwasy tłuszczowe wchodzące w skład mleka kokosowego odpowiadają za domknięcie łusek włosów, dzięki czemu wpływaja na ich piękniejszy wygląd.
Miód ma za zadanie przede wszystkim nawilżyć pasma włosów, a także nadac im blask. Regularne stosowanie miodu w odżywkach do włosów zwiększa ich miękkość. Tak więc miód polecam przede wszystkim osobom, które zmagają się z suchymi i zniszczonymi końcówkami włosów.
5. Aloesowo-rumiankowy płyn do mycia twarzy
Składniki płynu na buteleczkę o poj. 200 ml:
- 80g hydrolatu rumiankowego,
- 30 g żelu z aloesu,
- 80g bazy detergentowej MS ekologicznej,
- 7,2g prowitaminy B5- D-pantenol 75%,
- 2,4g Eco konserwantu płynnego.
Sposób przygotowania
W zlewce 250 ml lub większej odważamy d-pantenol, następnie dodajemy hydrolat rumiankowy, żel aloesowy i eco konserwant. Całość mieszamy aż do rozpuszczenia wszystkich składników.
W ostatnim etapie dodajemy bazę detergentową i bardzo delikatnie mieszamy płyn bagietką tak, by nie dopuścić do jego spienienia.
Płyn przelewamy do butelki z pompką, opisujemy etykietę i zapisujemy termin przygotowania.
Termin przydatności: ok. 6 miesięcy.
Kilka słów na temat składników
Bazę płynu stanowią łagodne, amfoteryczne detergenty MS oraz delikatny hydrolat rumiankowy.
Naturalny hydrolat z rumianku jest środkiem przeciwzapalnym i łagodzącym. Pomaga w łagodzeniu ukąszeń owadów, koi skórę po opalaniu, zmniejsza stany zapalne, redukuje objawy trądziku. Sprawdzi się w pielęgnacji cery tłustej, mieszanej, trądzikowej, podrażnionej.
Obecność żelu aloesowego łagodzi działanie detergentów, a pantenol mocno nawilża i zapobiega przesuszaniu skóry.
Aloes silnie nawilża skórę, chroni naskórek i wspomaga jego regenerację, działa antyseptycznie, likwiduje podrażnienia. Może być stosowany do każdego rodzaju cery.
D-pantenol ma udowodnione działanie nawilżające, łagodzące podrażnienia, ale także przeciwzapalne. Sprawdzi się przy pielęgnacji suchej, wymagającej skóry.
Płyn ma piękny, ziołowy zapach rumianku. Dość mocno się pieni. Dokładnie oczyszcza twarz z zanieczyszczeń oraz nadmiaru sebum. Jest bardzo delikatny, nie przesusza i nie podrażnia skóry.
Stosuję go rano i wieczorem, a skóra jest gładka, oczyszczona i promienna. Po zastosowaniu żelu, najlepiej stonizować skórę tonikiem i nałożyć ulubiony krem.
6. Aloesowy żel pod prysznic z d-pantenolem i kwiatem bawełny
Składniki żelu pod prysznic na butelkę o poj. 200 ml
- 80 g bazy detergentowej lub szamponowej
- 60 g żelu aloesowego
- 20 g wody destylowanej
- 20 g hydrolatu geraniowego
- 7,5 g d-panetnolu (prowitamina B5)
- 6 g sorbitolu
- 3,5 g kwasu mlekowego 80%
- 0,5 g alantoiny
- 2,3 g eco konserwantu płynnego.
Do żelu dodałam również mikę kosmetyczną (pigment mineralny) oraz kompozycję zapachową – kwiat bawełny
- 1 łyżeczka miki liliowej
- 15 kropli kompozycji zapachowej Kwiat bawełny
Sposób przygotowania
W zlewce o poj. 250 ml odmierzamy na wadze bazę detergentową, żel aloesowy, hydrolat gerniaowy oraz wodę destylowaną. Całość bardzo delikatnie mieszamy szklaną bagietką tak, by nie odpuścić do spienienia cieczy.
Po wymieszaniu dodajemy kolejne składniki zgodnie z przepisem tj. d-pantenol, sorbiotol, kwas mlekowy, alantoinę po czym delikatnie mieszamy całość aż do ich połączenia. Alantoina ze względu na swoją stałą postać może rozpuszczać się trochę dłużej. Żeby przyśpieszyć ten proces użyłam spieniacza do mleka i dzięki temu po 10 minutach całkowicie się rozpuściła 🙂
Na koniec dodajemy konserwant naturalny, i całość mieszamy do uzyskania jednorodnej mieszaniny.
Do osobnej miseczki dodajemy łyżeczkę miki kosmetycznej i łyżkę żelu aloesowego, a następnie mieszamy do uzyskania gęstej konsystencji. Po rozrobieniu miki z żelem aloesowym, przelewamy ją do zlewki z pozostąłymi składnikami i całość mieszamy.
Przelewamy zawartość zlewki do buteleczki o poj. 200 ml z atomizerem i odstawiamy na kilka godzin do otrzymania klarownego żelu. Po 3-4 godz. żel jest gotowy do użycia 🙂
Termin przydatności to 6 miesięcy
Kilka słów na temat składników
Bazę płynu stanowią łagodne, amfoteryczne detergenty MS oraz delikatny hydrolat gerniowy, które dokładnie oczyszczają skórę, nie podrażniając jej. Bazę detergentową/szamponową oraz hydrolat geraniowy możecie kupić na stronie z surowcami kosmetycznymi – ecospa.pl. Obecność żelu aloesowego łagodzi działanie detergentów, a d-pantenol koi, nawilża i zapobiega przesuszaniu skóry. Baza detergentowa oraz żel aloesowy sprawiają, że żel delikatnie się pieni i ma gęstą konsystencję.
Aloes silnie nawilża skórę, chroni naskórek i wspomaga jego regenerację, działa antyseptycznie, likwiduje podrażnienia. Może być stosowany do każdego rodzaju cery. D-pantenol ma udowodnione działanie nawilżające, łagodzące podrażnienia, ale także przeciwzapalne. Sprawdzi się przy pielęgnacji suchej, wymagającej skóry.
Alantoina łagodzi podrażnienia, działa przeciwzapalne, keratolityczne, stymuluje ziarninowanie ran, poprawia nawilżenie skóry oraz działa na skórę ochronnie. Pomocniczo jest też stosowana w pielęgnacji skóry atopowej, wrażliwej i skłonnej do alergii a także w pielęgnacji skóry dzieci.
Kwas mlekowy normalizuje procesy złuszczania naskórka. Stosowany na skórę w niskim stężeniu – do 10% tak jak w przypadku tej receptury – działa nawilżająco, dzięki czemu zapobiega nadmiernej utracie wody i chroni przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych. Kwas mlekowy pobudza produkcję ceramidów, odbudowując naturalną barierę ochronną skóry. Działa antybakteryjnie. Do receptury dodałam go również w celu delikatnego obniżenia pH.
Mika perłowa liliowa (pigment perłowy, pigment mineralny, barwnik perłowy) to naturalnie występujący w przyrodzie minerał, który znalazł wiele zastosowań, w tym w branży kosmetycznej. Wykorzystuje się ją do barwienia kosmetyków, nadając im pięknego, połyskującego koloru. Charakteryzuje się lekką, błyszczącą poświatą. Miki kosmetyczne sprawdzą się idelanie do produkcji domowych kosmetyków, nadając im piękny kolor. Możemy z powodzeniem dodawać je do mydeł, kul do kąpieli, soli do kąpieli, świeczek, szamponów, żeli pod prysznic czy nawet balsamów.
Kompozycja zapachowa kwiat bawełny posiada bardzo świeży i rzeski zapach. Kojarzy mi się z miękkością ubrań zaraz po praniu 🙂 Oprócz kwiatu bawełny, na stronie w sklepie u Gosi znajdziecie różne inne piękne zapachy, jak np. bez, guma balonowa, drzewo sandałowe (idealny teraz w okresie jesiennym orietnalny, ciepły zapach), miód i mleko, tajemniczy ogród ( z wyczuwalną nuta owoców i kwiatów -piękny!), a także kompozycję z werbeny – o bardzo orzeźwiającym i energetyzucjącym zapachu.
Ciekawostki na temat aloesu
1. Aloes od dawna uważano za roslinę pomagającą w leczenu różnorodnych dolegliwości. Uważa się, że już egipskie piękności – Kleopatra oraz Nefretete stosowały aloes do pielęgnowania urody swojej skóry. Legenda głosi, że panująca w I wieku przed Chrystusem Kleopatra regularnie zażywała kąpieli w aloesowym soku, co pozwoliło jej zachować gładkość ciała oraz jego równomierny koloryt, co w afrykańskich warunkach stanowiło dla kobiet prawdziwe wyzwanie. Kąpieli z dodatkiem aloesu przyczyniały się również do eliminowania przykrego zapachu potu. Z kolei puder na bazie aloesu rozświetlał skórę wokół oczu.
2. Aloes był znany, jako roślina lecznicza i stosowany od 5 tys. lat p.n.e. przez starożytnych Greków, Rzymian, Babilończyków, Hindusów, Chińczyków, Indian.
3. Pierwsze zapisy o aloesie i jego właściwościach leczniczych pochodzą z egipskich papirusów z 1550 r. p.n.e., jednak oficjalnie stosowany był w Mezopotami od 2100 r. p.n.e., gdzie posiadał nawet drewnianą tablicę akredytacji.
4. Aloes był nazywany na przestrzeni lat: niebiańska różdżka, niebiańska pałeczka, życiodajna roślina, lilia pustyni, lekarz w doniczce, dar niebios, cudowna roślina, dar Wenus, roślina nieśmiertelności, roślina pierwszej pomocy, zielony lekarz, roślina na oparzenia, cichy uzdrowiciel oraz roślina, która wszystko leczy.
5. Aloes ma około 300 odmian, z czego 5 ma właściwości lecznicze: Aloe barbadensis Miller (Aloe Vera), Aloe perryi Baker, Aloe arborescens Miller (aloes drzewiasty), Aloe saponaria i Aloe ferox (aloes uzbrojony).
6. Hipokrates dostrzegł, że aloes to roślina, która przyspiesza gojenie ran.
7. Aloes był podstawowy ekwipunkiem na statku Krzysztofa Kolumba. To właśnie on przywiózł i podarował Indianom tą magiczną roślinę.
8. W 1934 roku aloes zaczął być powszechnie wykorzystywany przez Dr Collins do leczenia oparzeń i owrzodzeń skóry, ograniczając liczbę przeszczepów.
Źródła
Matejczyk M., Golonko A., Chilmon E., ,,ALOE VERA – WYBRANE WŁAŚCIWOŚCI BIOLOGICZNE„, Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska, Politechnika Białostocka 8 (2017) ISSN: 2081-3279.
Cieślik E., Turcza K., ,,Właściwości prozdrowotne aloesu zwyczajnego Aloe vera (L.) Webb. (Aloe barbadensis Mill.)”, Katedra Technologii Gastronomicznej i Konsumpcji, Małopolskie Centrum Monitoringu Żywności, Post Fitoter 2015; (16)2: 117-124.